Stres, uzależnienia i nie tylko – czyli dziecko u psychologa i psychiatry

 

 

Leczenie psychiatryczne dzieci i młodzieży jest kategorią niezwykle szeroką. Obejmuje zasięgiem wiekowym i małe dzieci, u których diagnozuje się np. autyzm i nastolatki uzależnione od np. tytoniu. Do tego dochodzą jeszcze inne schorzenia i zaburzenia psychiczne. Dlatego też, dzieci i młodzież do 18. roku życia mogą korzystać z różnych form leczenia – w zależności od stanu zdrowia i specyfiki samego schorzenia.

Rodzice często obserwują swoje dzieci od najmłodszych lat i wychwytują nietypowe ich zdaniem zachowania dziecka, które po konsultacji z lekarzem mogą okazać się rozwijającym się zaburzeniem lub chorobą, które należy leczyć. Równie dobrze może okazać się jednak, że nasza pociecha po prostu rozwija się we własnym tempie i zachowanie jej jest jak najbardziej normalne z medycznego punktu widzenia . Dlatego tak ważne jest, żeby obserwować zarówno najmłodsze dzieci jak i nastolatki – i konsultować ewentualne obawy z lekarzem.

 

 1.    Ambulatoryjne świadczenia psychiatryczne dla dzieci i młodzieży

Leczy się tutaj wiele różnych zaburzeń, np.: zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym, zaburzenia nastroju, nerwicowe i związane ze stresem, zaburzenia rozwoju psychicznego i wiele innych. Do poradni zdrowia psychicznego nie jest wymagane skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.

Na świadczenia w poradni składają się:

• diagnoza lekarska -porada powinna trwać minimum 1 godzinę, a ustalenie diagnozy może wymagać od 1 do 3 porad (wizyt) diagnostycznych.
• terapeutyczna porada lekarska – trwa minimum pół godziny
• wizyta kontrolna – trwa minimum 15 minut

W razie potrzeby, lekarz w poradni zdrowia psychicznego może skierować pacjenta do psychologa w celu dalszej diagnostyki. Warunki przeprowadzania diagnozy przez psychologa są takie same jak w przypadku diagnozy lekarskiej, czyli: czas trwania - minimum 1 godzina, cały proces diagnostyczny może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych.

Ponadto,  dziecko lub nastolatek może otrzymać poradę psychologiczną (trwa minimum 45 minut) lub zacząć uczęszczać na psychoterapię (czas trwania jednej sesji to minimum 1 godzina), która w zależności od potrzeb może obejmować do 25 sesji w ciągu pół roku (psychoterapia krótkoterminowa) lub do 75 sesji w ciągu roku (terapia długoterminowa).

W zależności od rodzaju i stopnia zaburzenia u młodego pacjenta oraz ewentualnych problemów w rodzinie, psychoterapeuta może zaproponować również terapię rodzinną lub grupową. W tym wypadku sesja psychoterapii również powinna trwać minimum 1 godzinę.

 

WAŻNE:

• Jeśli stan zdrowia młodego pacjenta nie pozwala mu na osobistą wizytę w poradni – w przypadkach  uzasadnionych klinicznie – dziecko ma prawo uzyskać świadczenia w miejscu zamieszkania.

 

 2.    Stacjonarne świadczenia psychiatryczne dla dzieci i młodzieży

Decyzję o potrzebie leczenia dziecka lub nastolatka na oddziale psychiatrycznym podejmuje lekarz, który po osobistym zbadaniu pacjenta wystawia skierowanie na ten oddział.

Leczenie obejmuje: diagnostykę, terapię oraz farmakoterapię dzieci i młodzieży objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki oraz kształcących się w szkołach ponadgimnazjalnych do ich ukończenia, jednak nie dłużej niż do ukończenia 26. roku życia. Oprócz wymienionych świadczeń, pacjent ma zapewnione także niezbędne konsultacje specjalistyczne, leki i potrzebne wyroby medyczne oraz wyżywienie. Ponadto prowadzone są działania edukacyjno-konsultacyjne dla rodziny pacjenta.

 

 3.    Leczenie psychiatryczne po 18. roku życia

We wszystkich formach opieki nad młodzieżą dopuszcza się, w przypadku kontynuacji nauki szkolnej, udzielanie świadczeń osobom powyżej 18. roku życia, jednak nie dłużej niż do ukończenia 26. roku życia. Ograniczenia te nie dotyczą świadczeń udzielanych osobom z autyzmem dziecięcym w poradni dla osób z autyzmem dziecięcym oraz w poradniach zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży.

 

WYKAZ PLACÓWEK UDZIELAJĄCYCH ŚWIADCZEŃ W RODZAJU: OPIEKA PSYCHIATRYCZNA I LECZENIE UZALEŻNIEŃ